Czy to nietolerancja FODMAP?

Coraz więcej osób cierpi na różnego rodzaju dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie ja wzdęcia, biegunki czy uczucie ciągłej ciężkości w jamie brzusznej. Szukając przyczyn tych dolegliwości coraz więcej się mówi i pisze o pewnych składnikach w naszej diecie takich jak laktoza czy fruktoza, których nietolerancja może wywoływać różnego rodzaju objawy. W codziennej diecie możemy znaleźć tak zwane FODMAP czyli fermentujące oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i alkohole wielowodorotlenowe, które w przypadku nietolerancji mogą być przyczyną szeregu obserwowanych objawów (o rodzajach FODMAP przeczytasz tutaj). Składniki te wywołują objawy zespołu jelita drażliwego i innych czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego.

OBJAWY NIETOLERANCJI FODMAP

Spożycie produktów bogatych w FODMAP może prowadzić do wystąpienia objawów nietolerancji, takich jak:

• wzdęcia i/lub dyskomfort,
• odbijanie,
• uczucie przelewania,
• przewlekła biegunka,
• ból brzucha.

Obserwuje się,że w przypadku osób z zespołem jelita nadwrażliwego FODMAP mogą wywoływać również objawy ogólne, takie jakie pogorszenie nastroju lub przewlekłe zmęczenie.

Objawy i ich nasilenie zależy od:

• ilości spożytych FODMAP,
• czynności motorycznej przewodu pokarmowego,
• stopnia opróżniania jelit,
• składu mikroflory jelitowej.

ROZPOZNANIE NIETOLERANCJI FODMAP

Warunkiem rozpoznania nietolerancji FODMAP i rozpoczęcie leczenia dietą eliminacyjną jest wykluczenie organicznych chorób przewodu pokarmowego.

Rozpoznanie nietolerancji ustala się na podstawie:

1. Wywiadu żywieniowego z analizą zwyczajowej diety. Dane te pomagają zidentyfikować pokarmy wywołujące lub nasilające objawy. Dietetyk kliniczny jest w stanie na podstawie uzyskanych obserwacji ustalić, jaki produkt i w jakich ilościach wpływa na wystąpienie objawów. Dzięki danym z wywiadu żywieniowego można określić dalsze postępowanie, potrzebę przeprowadzenia odpowiednich testów i wprowadzenia diety.
2. Testów oddechowych, które weryfikują dane uzyskane z wywiadu żywieniowego. Testy te są testami nieinwazyjnymi, polegają na oznaczeniu stężenia wodoru i/lub metanu w wydychanym powietrzu po doustnym podaniu danego rodzaju cukru. Test dotyczy nietolerancji laktozy, fruktozy oraz sorbitolu.
3. Próba eliminacji i test prowokacji. Obserwacja po wyeliminowaniu danej grupy produktów ustąpienia objawów pozwala potwierdzić diagnozę i jest jednocześnie elementem leczenia. Prowokacja zaś polega na ponownym wprowadzeniu danego wcześniej wyeliminowanego składnika i obserwacji, czy wystąpią objawy nietolerancji.

autor: Paulina Gryz-Ryczywolska